Hastanın daimî bir bedensel hastalığı olduğuyla ilgili zihinsel bir uğraşı vardır. Bu nedenle hasta sık sık hekime gider, sayısız tetkik yaptırır. Yapılan tetkikler normal olarak sonuçlanmasına ve hekimin kendisine bir hastalığı olmadığını söylemesine rağmen kişi pek ikna olmaz ve hekim hekim gezer. Bazı hastalar hekimin cevabı ile kısa süreliğine rahatlamış olsa da gaz sıkışması veya mide bulantısı gibi en ufak bir fizyolojik uyaranla tekrar hastaneye koşarlar.

Hastaların çoğu reçete ve muayene notlarından oluşan bir çanta dolusu evrak ile hekime başvurur. Ayrıca muayene esnasında kendilerini hekime ifade ederken hiçbir eksik bırakmamak adına aşırı düzeyde ayrıntıya girerler.

Hasta bir hastalığı olup bunun bir türlü teşhis edilemediğine inandığı için çok kaygılıdır. Hastanın yine aynı sebepten dolayı yoğun depresif yakınmaları da vardır.

Hasta sağlıklı görünmesine rağmen “acaba gözden kaçırdığım bir hastalığım var mı” düşüncesiyle sık sık kendini kontrol eder, günün büyük bir kısmında işini gücünü bırakıp yalnızca vücudunu dinler. Örneğin nabzını yoklar, iç organlarının hareketlerine dikkat kesilir, herkeste zaman zaman görülen belli belirsiz ağrı ya da karıncalanmalar üzerine kafa yorar, kalbinin atmasına odaklanır, nefes alıp vermesinin sıklığını sayar. Boğazına bir şey kaçtığı için öksürdüğünde akciğer kanseri olduğunu, hızlı yürüdüğü için kalp atışında bir miktar artış olduğunda ciddi bir kalp hastalığı olduğunu düşünebilir, benzer şekilde güneşte durmaktan veya hızlı sümkürmekten dolayı burnu kanasa beyninde tümör olduğundan endişelenebilir.

Hasta hastalık kaygısı nedeniyle tıp kitaplarına ve literatürüne aşırı ilgilidir. Hangi belirtinin hangi hastalıklarda görülebileceğiyle ilgili yazıları sık sık karıştırır.

Hasta aşırı düzeyde vücuduna odaklandığı için her kullandığı ilaç kendisine bir şekilde yan etki yapar, hemen hemen hiçbir ilacı tolere edemez.

Hastanın zihni sürekli hasta olduğu düşüncesinde olduğu için etrafına ilgisi azalır, bu durum da ikili ilişkilerini zedeler.
Hastanın aslında hafızasıyla ilgili bir sorunu yoktur. Ancak odak noktası bedeni olduğu için sık sık dikkat ve konsantrasyon güçlüğü yaşar. Ayrıca kendisinin ciddi bir hastalığı olduğunu düşündüğü için sıklıkla ağır iş yapmaktan kaçınır, sürekli yatar, yattıkça da bedenini dinlemesi artar. Bu durumsa hastalık kaygısı ve depresif şikayetlerini alevlendirir.